Naast vitamine K2 bestaat er ook vitamine K1, dit is misschien voor vele zelfs bekender dan vitamine K2. Het wordt vaak toegediend bij baby’s vlak nu hun geboorte omdat baby’s altijd met een tekort aan Vitamine K worden geboren. Het verschil tussen K1 en K2 gaat met name om het transport, K1 gaat vooral naar de lever toe en K2 bereikt veel beter andere weefsels, zoals botten, bloedvaten en nieren. K2 wordt dus veel beter opgenomen door ons lichaam dan K1. Terwijl K2 juist veel minder voorkomt in ons voedsel dan K1.
Vitamine K2 is vervolgens weer te onderscheiden in MK-4 en MK-7. Uit verschillende studies blijkt dat vitamine K2, en dan specifiek MK-7, een langere halfwaardetijd in het bloed heeft en hierdoor langer beschikbaar is voor opname door de weefsels. De toevoeging MK7 staat voor Menachinon-7 (of Menaquinone-7). Een andere vorm die in de natuur voorkomt, is Menachinon-4 (MK4); deze vorm heeft echter, net als Vitamine K1, een beperkte halfwaardetijd in het lichaam. Vitamine K2-MK7 is dus de variant die voor het lichaam de meeste toegevoegde waarde heeft.